معماری سبز

تاریخچه معماری سبز در ایران

دوره اول از سال ۵۷-۴۷ :

این دوره مصادف بود با اواخردوره’ مدرنیسم. از این دوره بود که جریان مدرنیست نیز یک گرایش تاریخی پیدا کرده بود. با کارهای نادر اردلان و کامران دیباکه درایران تلاش در زنده کردن معماری ایران داشتند این روند در ایران نیز جلو میرفت.

……………………………………………………………………………………

فعالیت میرمیران نیز در این دوره بی تا’ثیر از جریانات روز نبود . کارهای اونشا ن دهنده’ تا’ثیر پذیری از معماری سنتی گذشته میباشد. تا’ثیری که کارهای شهرسازی ایشان از شهرهای گذشته گرفتند را می توان در نوع محله بندی سنتی ایشان ویا ایجادگره ها در بین مسیرها یاد کرد. میرمیران در این دوره در شرکت ذوب آهن ایران مسئول کارگاه معماری، واحد طراحی وشهرسازی بوده وچندین شهر جدید را طراحی کرده است که شامل”پولاد شهر، زیراب و زرندنو” میباشد.

در طراحی این شهرها تنها منبع ایده میرمیران معماری کشور خودمان بوده بلکه از معماری جهان نیز پیروی می‌کرده است تبعیتی که میرمیران در مدرسه پولاد شهر از کارهای موشه سفدی کرده حاکی از این مسئله است و آنرا شکل جعبه های هم شکل توسعه یابنده طراحی کرده است.

از تک بناهای این دوره می‌توان از Pabdana Tea House نام برد. تک بنایی که در داخل یک باغ طراحی شده است. در اینکار می توان گرایش پست مدرنیستی را در قوسها یی که به کار مدرسه پولاد شهر برده دید که البته کل کار ترکیبی از مدرن و پست مدرن است. خانه طراحی شده کاملا آرام کننده میباشد خصوصاً با خطوط آبی و متعادل کننده ای که بکار برده است.

دوره دوم از سال ۶۷-۵۷:

در این دوره کارهای میرمیران همزمان باانقلاب اسلامی در ایران که یکی از دستاوردهای آن رویکرد به سنت تاریخی، بومی گرایی و تأکید بر ارزشهای ایرانی-اسلامی بوده و همچنین همزمان با اوج پست مدرنیست درغرب که آن نیز توجه به سنت را حتمی می دانست بوده است.

مهمترین کارهایی که میرمیران در این زمان انجام داده شامل طرح جامع اصفهان، طرح منطقه شهری اصفهان و همچنین مرکز توسعه خانه‌سازی و شهر نشینی اصفهان بوده. در این دوره بود که میرمیران باارائه مفهوم منطقه شهری در کشور برای نخستین بار لازمه ی توجه به “مناطق شهری” کشور رابه منزله عرصه دین مشخص، مجزا و مستقل، در “حوزه مدیریت و برنامه ریزی شهری” گوشزد می کند.

موفقیت این طرح (طرح منطقه شهری اصفهان)، در عمل به عنوان ابزاری کارامد در فرایند هدایت وکنترل توسعه کالبدی منطقه شهری گشت و موجب شد طرح منطقه بندی شهری برای شهرهای با جمعیت بالاتر از یک میلیون نفر مورد تصویب هیئت دولت قرار گیرد.

در مرکزتوسعه نیز می توان گرایش به گذشته را در کار میرمیران دید.طریقه کار روی پلان، نوع تقسیم بندی نما از تأثیر میرمیران از گرایشهای کشور حکایت دارد.

معماری سبز چیست؟

قبل از هر چیز که یک ساختمان سبز به وجود اید مانند هر چیز دیگر به یک سازنده نیازمند است . این موضوع یعنی ایجاد ساختمان سبز به سلامت فردی که در آن و درمحیط اطراف آن زندگی می کند کمک میکند و از اوپشتیبانی خواهد کرد وباعث رضایت مندی و سودمندی آنان میشود.

این موضوع نیازمند کاربرد با دقت اْتراژیهای تصدیق شده در معماری میباشد:

استفاده از طبیعت بادوام و منبع مواد با کیفیت و تکیه بر خورشید برای استفاده های گرمایی و نیروی برق و روشنایی روزانه و دوباره استفاده کردن از ضایعات و …….یک اتحاد و یکپارچه کردن ساختمانی ظریف این استراژیها را تولید می کند. البته باید نوجه داشت که تبدیل فرهنگ بشر به یک پایه و تغییر ساختا ر اساسی روح و سرشت انسان وابسته میباشد.ما باید یکی شدن و به هم پیوستن و وابستگی به یکدیگر را با یک چیزی خیلی گسترده تر از خودمان را دوباره کشف کنیم.

جهان طبیعت قلم رویی است روحانی که نسبت به همه چیز برتری می یابد.اول شخص وبعد جامعه این عقیده بولوزوف است.

او عقیده دارد ما باید هر دو گروه را مجبور کنیم که موافق حقایق زندگی در جهان باشند.

در غرب به این مسئله اعتقاد دارند که مزیت درطرح محیطی و طراحی آن در صورتی پیشرفت دارد و موفق خواهد بود که حقیقا مجمع وگروه طراحی آن فقط گروهی از طراحان باشند.

اصول معماری سبز:

اصل اول : حفاظت از انرژی

اصل دوم : کار با اقلیم

اصل سوم : کاهش استفاده از منابع جدید

اصل چهارم : احترام به کاربران

اصل پنجم : احترام به سایت

اصل ششم : کل گرایی نگاهی به کاربرد معماری سبز در زندگی شهری

معماری سبز را بیشتر با اصطلاح «معماری پایدار» می شناسند؛ اصطلاحی بزرگ که به شرح روش هایی در طراحی معماری می پردازد که هم جهت با نگرش های زیست محیطی بوده و با ایده احترام به طبیعت شکل گرفته است.

معماری سبز، در حقیقت روند تازه ای نمیباشد؛ چرا که در بسیاری از تمدن های باستانی و معماری های سنتی از جمله معماری سنتی ایران به صورتی بنیادین وجود داشته است. به علاوه نمونه اشکار و سیستماتیک آن را می توان در «علم فنگ شویی» یا همان «هنر چیدمان چینی» مشاهده کرد.

امروزه در پی پیامدهای منفی جهان صنعتی، نظیر آلودگی روزافزون هوا و محیط زیست، کم شدن منابع طبیعی و بحران انرژی، حفظ و پاسداری از منابع طبیعی جهان به یکی از مهم ترین دغدغه های انسان زمان حاضر تبدیل شده است.

اما معماری سبز با پیدا کردن راهی برای کم کردن اثرات منفی ساختمان ها بر محیط زیست در واقع تلاشی میباشد برای هم آوایی و هم جهت با طبیعت از طریق بالا بردن کارایی و بهینه سازی در مصرف مصالح، انرژی و گسترش فضا.

بدین صورت در معماری سبز به جای دشمنی با طبیعت، انرژی های آن را مهار کرده و به بهترین شکل در ساختمان ها مورد استفاده قرار می گیرد.

دست پیدا کردن به چنین هدفی با اندک نگرشی ممکن می شود. به عنوان مثال در یک ساختمان سبز و همراه با طبیعت از مواد و مصالحی استفاده می شود که برای طبیعت زیان نداشته و نه تنها آن را آلوده نمی کند، بلکه قابل برگشت به چرخه طبیعت میباشد. ساختمانی که با استفاده از مصالح اطراف خود و در عین حال به گونه ای مستحکم بنا شده باشد، خود جزیی از طبیعت می شود.

در قرار گرفتن چنین ساختمانی، فراهم کردن دسترسی راحت به حمل و نقل عمومی و از جمله دوچرخه و پیاده رو مناسب مدنظر قرار می گیرد؛ چرا که بدین ترتیب استفاده از اتومبیل به کمترین مقدار خواهد رسید.